‘Wat een bizarre paar dagen’, begint Gert zijn verhaal, als we hem spreken nadat ze als 16de gefinisht zijn in Iquique. ‘Gisteren hebben we natuurlijk enorm veel geluk gehad met die fusee-arm, die brak op een supersnel stuk van de proef. We reden er met 140 km/u overheen. Het had zoveel erger kunnen aflopen! Maar gelukkig kon Gait de fusee-arm ter plekke lassen en na 2 uur vervolgden we onze weg. Voorzichtig natuurlijk, want bij zo’n marathon etappe ga je geen risico’s nemen’.
‘Vervolgens de duinen in, brak die fusee-arm ons nog eens af! Dat geloof je toch niet? Precies op dezelfde plek’, vertelt Gert. ‘Gelukkig hadden we een reserve-fusee-arm bij ons en die heeft Gait in de duinen eronder gezet. Wat een held!’
Natuurlijk hebben de mannen de resterende kilometers naar het bivak voorzichtig gereden. Één voordeel van dit rustige toeren: alle roddels van hun woonplaats Tubbergen zijn de revue gepasseerd. Ze zijn weer helemaal op de hoogte van het reilen en zeilen in het kleine Twentse plaatsje. Uiteindelijk, met de nodige lol en gesprekken komen ze als laatste over de finish en moeten dan nog bezig met de truck.
Door alle commotie is het zeil van de truck afgewaaid en moeten ze op zoek naar een nieuw zeil, anders mogen ze de volgende dag niet starten. Uiteindelijk is dat probleem opgelost en kan de race-crew gaan genieten van hun welverdiende rust.
Dan dag twee van de marathonetappe. Omdat ze als laatste zijn gefinisht, moeten ze ook als laatste starten. De mannen in de cabine vragen zich af… wat gaan we doen? Gaan we, zoals gisteren, op eieren rijden, of gas d’r op? Uiteraard wordt er unaniem besloten: ‘Gas d’r op, want dat op eieren rijden, dat past niet bij ons!’
Dus rijdt het team snel en vakkundig door de proef. Met extreem geweldig navigatiewerk van Rob. Dankzij hem kon Gert de Tatra Truck perfect door de duinen loodsen!
En dan, de bevreesde afdaling van Iquique, op naar de finish! Gert stuurt de Tatra de top over en dan ineens ziet hij Bernhard ten Brinke en Tom Colsoul vaststaan. Hij draait de truck naar hen toe om ze eruit te trekken, maar vergeet even dat als de Tatra te schuin staat, de motor geen brandstof krijgt. Vervolgens komt Aart Schoones eraan, die Ten Brinke verder helpt zodat Gert de Tatra weer aan de praat kan krijgen en naar de finish kan sturen.
‘Tjonge jonge, wat een dagen’, vertelt Gert. ‘We hebben zoveel dingen meegemaakt, het is gewoonweg fantastisch! Als je ziet hoe die andere twee kerels bij me in de cabine hard werken en fantastisch werk leveren, daar ben ik zo trots op. We doen het echt met z’n drieën!’
Vanaf nu begint voor de mannen de rustdag. Maandag 11 januari wordt er geen proef gereden en kunnen ze even uitrusten, aan de truck werken en een strategie bepalen voor de dagen die nog gaan komen. Want één ding is zeker: deze mannen willen écht nog niet naar huis!
Foto’s zijn van Fernando Andres Carrasco Muñoz, een lokale Chileen, de foto’s van de fotograaf volgen zsm
